روزگاری آوای خوش ، پیامی از بهشت بود و مرهم دهنده ی زخم های درونی و آرامش دهنده ی روح و جان. آهنگ ،لذت بخش بود و پیام (کلمات) امیدوار کننده و تسلی دهنده ، ولی این روزها ، این پیام ، مسخ شده و در سرازیری فساد و وقاحت افتاده و فریادرسی هم نیست.

سال ها ، ما از وقیح بودن و شرم آور بودن آهنگ ها و پیام های آن ها در آن سوی مرز ها نگران بودیم و می ترسیدیم تولیدات آن ها به دست فرزندانمان برسد ولی امروز آنقدر تعداد رپ خوان های زیر زمینی در کشورمان زیاد شده و به برکت تکنولوژی و دانلود های اینترنتی و بولوتوس های موبایل و .... چشم و گوش نوجوانان وجوانانمان به سختی در امان می ماند.

« بسیاری از ویدئو کلیپ های موسیقی رپ گویی یک راست ، از دوزخ می آیند و پیام تحریک کننده وکلمات وقیح و کثیف آن، به همه چیز شباهت دارد ،غیر از هنر ... پیام توهین آمیز و رکیک و شیطانی ا بر بال ویدئو در سراسر دنیا پخش می کنند.

در لوای آزادی گفتار و در زیر ماسک آزادی قلم ،میلیون ها بجیب میزنند و جوانان ساده لوح و ساده دل و تاثیر پذیر را بخاک سیاه می نشانند و این جوان را معتاد ،قاتل و.... تحویل جامعه می دهند.

پیام خیلی از آهنگ سازان و تنظیم کنندگان رپ مخوف و غیر انسانی است.در این زباله دانی(رپ)همه نوع متاعی یافت می شود.از تحریک به کشتن پلیس و اقلیت ها گرفته تا وقیح ترین توصیف و شرم آور ترین فعالیت های غیر عادی جنسی و توهین به زنان را می توان در این ویدیو های متعفن و ابلیسی یافت و خون گریست.»(1)

بدون شک در تاریخ موسیقی و هنر ، سابقه ندارد که گروهی بی حیا و اغلب بیسواد ، این طور دنیای موسیقی را آلوده و ملوث و زخمی کرده ،رکیک ترین اشعار را بخورد توده ها داده و میلیون ها به جیب بزنند .

آنچه مسلم است ، در این سبک از موسیقی کسانی هم تولیداتی دارند که بیشتر مربوط به مشکلات اجتماعی و اختلاف طبقاتی و از این دست موضوعات است مثل تیتراژ  بعضی از سریال ها  .

اما دلیل اینکه این موسیقی در بین اهالی هنر قابل قبول نیست ، شاید تفاوت زیادی است که از جهت وزین بودن گفتار درونی آن با زبان و شعر فارسی دارد و دیگر اینکه نوع موسیقی آن هم با موسیقی ایرانی بسیار متفاوت است. گفتار خشن و صدای بلند و کلماتی که اصولا به سختی می توان آنها را فهمید از زیبایی این سبک می کاهد ولی آنچه بسیار نگران کننده و هشدار دهنده است مضامین ضد اخلاقی است که در این موسیقی اغلب منتشر می شود. شاید شما هم تابحال سوار تاکسی هایی شده باشید که راننده بدون توجه به عمومی بودن وسیله آهنگی  گذاشته باشد که به دلیل وقیح بودن گفتار و مضامین آن ، ترجیح داده باشید مابقی راه را پیاده بروید.

خیلی ها فقط رپ را به عنوان یک موسیقی می شناسند اما حقیقت این است که  این روز ها شاهد مدل موی رپ ، مدل مخصوص لباس و... هستیم گویی رپ تبدیل به یک فرهنگ در بین بعضی نوجوانان و جوانان شده است که با توجه به تاریخ کشورمان ، ارزش های حاکم به جوانان کم تر از دو دهه ی پیش و ناهنجاری هایی که از رپر ها و طرفدارانشان دیده می شود ،نیاز به یک اطلاع رسانی قوی است راجع به گروه های مختلف و از جمله رپ ها و ضد ارزش هایی که بین آنها ارزش است و عواقب به دنبال این گروه ها رفتن .

اما ذکر این موضوع در این بخش به این دلیل است که بگوییم مثل همیشه خانواده بیشترین تاثیر را دارد ، فرزندانمان باید در کانون خانواده شان بیاموزند که جذب هر گروه و فرهنگی نشوند ، به مفاخر دینی و ملی شان افتخار کنند و در مقابل تهاجم ویروس هاس فکری وعقیدتی متفاوت ، با اشباع بودن از محبت ، توجه و تربیت صحیح واکسینه شوند.

 آشنا کردن کودکان با آموزه های دینی ، نظارت بر آن ها ، دوستی هایشان ، توجه به علایقشان ، وقت گذاشتن و صحبت کردن با آن ها،نظارت بر نحوه ی کار فرزند با رایانه و کنتل نامحسوس سایت ها یی که از طریق اینترنت از آنها استفاده می کند و همچنین نبود ماهواره در منزل همگی کارهایی است که می تواند به سلامت فرزندانشان کمک کند.

پی نوشت :

1- کتاب قصه شمع (صفحه 320و321) چند خطی از سخنان استاد روح ا... خالقی (خالق و آهنگساز بی نظیر آثار فاخر موسیقی ملی ایران مثل:سرود ای ایران و...)در پیرامون موسیقی رپ نوشته شده است.

تبیان - خانواده وزندگی

داوودی